تحلیل مکانی تصادفات در تقاطع‌های برون شهری با به‌کارگیری روش‌های خود همبستگی مکانی و برآورد تراکم کرنل

امروزه آمار بالای تصادفات راه­های برون­شهری حاکی از این است که تصادفات در تقاطع­ها درصد بالایی از تعداد کل تصادفات را تشکیل می­دهند. در این میان سیستم‌های اطلاعات مکانی (GIS) به عنوان ابزاری مناسب جهت انجام آنالیز­های مکانی و تحلیل تصادفات در تقاطع­ها به شمار می­روند. همچنین با توجه به این که داده­های تصادف حجیم و ناهمگن هستند، روش­های خود­همبستگی مکانی و برآورد کرنل می­توانند مدلی پیوسته و واقعی­تر را از الگو­های نقاط کانونی در تصادفات راه­های برون­شهری ارائه دهند. هدف از این تحقیق تحلیل مکانی تصادفات راه­های برون­شهری مبتنی بر تقاطع­های برون­شهری با به­کار­گیری روش­های خود­همبستگی مکانی و برآورد تراکم کرنل است. در مرحله اول معیار­های مناسب برای تحلیل مکانی تصادفات در محور قدیم کرج-قزوین را در بازه زمانی 1388-1392 در نظر گرفته و با استفاده از روش تحلیل سلسله­مراتبی فازی وزندهی شدند. سپس به­منظور شناسایی تقاطع­های حادثه­خیز و بررسی ویژگی­های آن­ها از توابع خودهمبستگی گتیس-ارد جی استار، شاخص انسلین محلی موران و تابع برآورد تراکم کرنل استفاده گردید. همچنین به منظور بررسی خودهمبستگی مکانی هر یک از پارامترهای مورد استفاده در 5 سال متوالی تابع شاخص موران به کار رفت. نتایج نشان داد که از مجموع تقاطع­های مسیر رفت و برگشت، 26 تقاطع حادثه­خیز در مسیر رفت و 10 تقاطع حادثه­خیز در مسیر برگشت وجود دارد. همچنین برای مسیر رفت هیچ‌کدام از پارامترها و برای مسیر برگشت تنها پارامتر نوع تصادف دارای وابستگی مکانی در 5 سال متوالی بود.